அறிமுகம்

பெண்களின் நிலை

1. பண்டைய காலம்
1. பண்டைய இந்தியாவின் சிந்துவெளி நாகரிகத்தில் தாய் கடவுளை வணங்கியதற்கான சான்றுகள் கிடைத்துள்ளன.
2. அச்சான்றுகளிலிருந்து அந்தக் காலகட்டத்தில் பெண்கள் மதிக்கப்பட்டிருந்தனர் என தெளிவாகத் தெரிகிறது.
3. ரிக்வேத காலத்தில் மனைவியின் நிலை போற்றுதலுக்குரியதாக இருந்தது.
4. குறிப்பாக மதச் சடங்குகளில் பெண்கள் பங்கெடுத்துக்கொள்வது ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டன.
5. பின்வேதகாலத்தில் பெண்களின் நிலையில் பல மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன.
6. சமய வேள்வி செயல்பாடுகளைத் தவிர்த்து, அவர்களின் சமூக மற்றும் அரசியல் சுதந்திரம் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது.
7. பின்வேதகாலத்தின் போது சதி எனும் பழக்கம் பிரபலமானது.
8. விதவைகள் தாங்களாகவோ அல்லது கட்டாயத்தின்பேரிலோ கணவரின்சிதையோடு சேர்த்து எரிக்கப்பட்டனர்.
9. தந்தை வழி முறை கடுமையானதாக மாறியது. பெண்கள் வேதாகமங்களைப் படிக்க மறுக்கப்பட்டனர்.
2. இடைக்காலம்
1. இடைக்கால சமூகத்தில் பெண்களின் நிலை மேலும் மோசமடைந்தது.
2. சதி, குழந்தை திருமணங்கள், பெண்சிசுக்கொலை, மற்றும் அடிமைத்தனம் போன்ற பல சமூக தீமைகளால் அவர்கள் பாதிக்கப்பட்டனர்.
3. பொதுவாக ஒருதார மணமே இருந்தது.
4. ஆனால் செல்வந்த மக்களிடையே பலதாரமணமும் நிலவியது.
5. குறிப்பாக அரச மற்றும் உயர்தர சமூகத்தினரிடையே சதி எனும் எனும் பழக்கம் நடைமுறையில் இருந்தது.
6. ஆனால் முகலாய ஆட்சியாளர் அக்பர் சதி முறையினை ஒழிக்க முயன்றார் என்ற உண்மையை நாம் மறுக்க இயலாது.
7. விதவை மறுமணம் அரிதாகவே காணப்பட்டது.
8. இந்தியாவின் சில பகுதிகளில் தேவதாசி முறை நடைமுறையில் இருந்தது.
9. ராஜஸ்தானில் உள்ள ராஜபுத்திரர்களிடையே ஜவ்கார் எனும் பழக்கம் நடைமுறையில் இருந்தது.
10. இடைக்காலத்தில் விதவையின் நிலை பரிதாபமாக மாறியது.
11. பெண்கல்விக்குச் சிறிதளவே முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது.
12. பொதுவாக பெண்களின் நிலை ரசியா மோசமடைந்திருந்தபோதிலும், சுல்தானா, ராணி துர்காவதி, சாந்த் பீபி, நூர்ஜஹான், ஜஹனாரா, ஜீஜாபாய் மற்றும் மீராபாய் போன்ற சில விதிவிலக்குகளையும் நாம் காணலாம்.
13. இடைக்காலத்தில் பெண்களின் கல்வி முற்றிலும் புறக்கணிக்கப்படவில்லை.
14. இருப்பினும் பெண்களுக்கென தனியாக பள்ளிகள் எதுவும் காணப்படவில்லை, பெண்கல்வி முறையாக இல்லை.
15. பெண்கள் பொதுவாக குழந்தை பருவத்தில் பெற்றோரிடமிருந்து தங்கள் பாடங்களைக் கற்றுக்கொண்டனர்.
16. ஆனால் செல்வந்தர்கள் தங்கள் மகள்களுக்கு வீட்டிலேயே பாடம் கற்பிக்க ஆசிரியர்களை நியமித்தனர்.
17. ராஜபுத்திர தலைவர்கள், ஜமீன்தார்களின் மகள்கள் தத்துவம் மற்றும் இலக்கியம் ஆகியவற்றைக் கற்றனர்.

ஜவ்கார் என்பது அந்நியர்களால் தாங்கள் அவமதிக்கப்படுவதையும் கைப்பற்றப்படுவதையும், தவிர்ப்பதற்காக தோற்கடிக்கப்பட்ட ராஜபுத்திர போர்வீரர்களின் மனைவிகளும் மகள்களும் கூட்டாக தீயில் குதித்து உயிரை மாய்த்துக் கொள்ளும் நடைமுறையைக் குறிப்பிடுகிறது.

3. ஆங்கிலேயர்கள் காலம்
1. இந்தியாவில் பல நூற்றாண்டுகளாக பெண்கள் ஆண்களுக்கு அடிபணிந்திருந்ததோடு சமூகரீதியாகவும் ஒடுக்கப்பட்டிருந்தனர்.
2. 19ஆம் நூற்றாண்டில் ஏற்பட்ட தேசிய விழிப்புணர்வின் விளைவாக சமூகத்தில் சீர்திருத்தம் ஏற்பட்டது.
3. கடுமையான சமூக தீமைகள் மற்றும் காலாவதியான பழக்கவழக்கங்களுக்கு எதிராக அறிவார்ந்த மக்கள் பெருமளவில் கிளர்ச்சி செய்தனர்.
4. ஏராளமான தனிநபர்கள், சீர்திருத்த சங்கங்கள் மற்றும் சமய அமைப்புகள் பெண் கல்வியைப் பரப்ப கடுமையாக உழைத்தன.
5. விதவை மறுமணத்தை ஊக்குவித்தல், குழந்தை திருமணத்தைத் தடுத்தல், ஒருதார மணத்தை நடைமுறைப்படுத்துதல் மற்றும் நடுத்தரவர்க்க பெண்கள், தொழில்கள் அல்லது பொது வேலைவாய்ப்புகளை மேற்கொள்ள உதவுதல் போன்ற செயல்பாடுகளில் ஈடுபட்டன.
6. 19 - ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் ஆண் கல்வியறிவுடன் ஒப்பிடும்போது பெண் கல்வியறிவு மிகக்குறைவாகவே இருந்தது.
7. கிறித்துவ அமைப்புகள் 1819 - ஆம் ஆண்டு கல்கத்தாவில் முதன் முதலில் பெண் சிறார் சங்கத்தை அமைத்தன.
8. கல்கத்தாவில் கல்வி கழகத்தின் தலைவராக இருந்த J.E.D. பெதுன் என்பவர் 1849 - ஆம் ஆண்டு பெதுன் பள்ளியை நிறுவினார்.
9. 1854 - ஆம் ஆண்டின் சார்லஸ் வுட் கல்வி அறிக்கை பெண் கல்விக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளித்தது.
10. 1882 - ஆம் ஆண்டில் இந்திய கல்விக் (ஹண்டர்) குழு சிறுமிகளுக்கான தொடக்கப் பள்ளியையும் ஆசிரியர் பயிற்சி நிறுவனங்களையும் தொடங்க பரிந்துரைத்தது.
11. மேலும், சிறுமிகளுக்கு சிறப்பு உதவித்தொகை மற்றும் பரிசுகளை வழங்க பரிந்துரைத்தது.
12. இந்தியப் பெண்கள் 1880 - களில் பல்கலைக்கழகங்களில் நுழையத் தொடங்கினர்.
13. அவர்கள் மருத்துவர்களாகவும் ஆசிரியர்களாகவும் பயிற்சி பெற்றனர்.
14. மேலும் அவர்கள் புத்தகங்களையும் பத்திரிகைகளையும் எழுத தொடங்கினர்.
15. 1914 - இல் மகளிர் மருத்துவ சேவை அமைப்பு செவிலியர்களுக்குப் பயிற்சி அளிப்பதில் பெரும்பங்காற்றியது.
16. 1890 - களில் D.K. கார்வே என்பவர் பூனாவில் ஏராளமான பெண் பள்ளிகளை நிறுவினார்.
17. பேராசிரியர் D.K. கார்வே, பண்டித ரமாபாய் ஆகியோர் கல்வியறிவின் மூலம் பெண்கள் விடுதலை பெற தீவிர முயற்சி எடுத்தது உண்மையிலேயே குறிப்பிடத்தக்கது.
18. 1916 - இல் இந்திய மகளிர் பல்கலைக்கழகம் பேராசிரியர் D.K. கார்வேவால் தொடங்கப்பட்டது. பெண்களுக்குக் கல்வியை வழங்குவதில் சிறந்த நிறுவனமாக விளங்கியது.
19. அதே ஆண்டில் லேடி ஹார்டிங் மருத்துவக் கல்லூரியும் டெல்லியில் இது தொடங்கப்பட்டது.

முக்கிய சமூக தீமைகள்

1. பெண்சிசுக் கொலை
1. பெண்சிசுக்கொலை 19 - ஆம் நூற்றாண்டில் இந்திய சமுதாயத்தைப் பாதித்த மனிதாபிமானமற்ற ஒரு நடைமுறையாகும்.
2. இது குறிப்பாக ராஜபுதனம், பஞ்சாப் மற்றும் வடமேற்கு மாகாணங்களில் நடைமுறையில் இருந்தது.
3. இப்பெண்சிசுக்கொலையானது சுமையைத் தவிர்ப்பதற்காக மேற்கொள்ளப்பட்டன.
4. குடும்பப் பெருமை, வரதட்சணைக் கொடுமை, பெண் குழந்தைக்குப் பொருத்தமான வரனை கண்டுபிடிக்க முடியாது என்ற பயம் போன்ற பொருளாதார காரணிகளே இந்த நடைமுறைக்கு முக்கிய காரணங்கள் ஆகும்.
5. எனவே, பிறந்த உடனேயே பெண் கைக்குழந்தைகள் கொல்லப்பட்டனர்.
6. கிழக்கிந்திய கம்பெனி நிர்வாகம் இந்த நடைமுறையை தடைசெய்ய நடவடிக்கை மேற்கொண்டது.
7. 1795 - ஆம் ஆண்டின் வங்காள ஒழுங்காற்றுச் சட்டம், XXI, 1802 - ஆம் ஆண்டின் ஒழுங்குமுறைச் சட்டம் மற்றும் 1870 - ஆம் ஆண்டின் பெண் சிசுக்கொலை தடைச் சட்டம் ஆகிய சட்டங்களை நிறைவேற்றி பெண்சிசுக்கொலை நடைமுறையைத் தடைசெய்தது.
2. பெண்சிசு கருக்கொலை
1. பெண்சிசு கருக்கொலை என்பது சாதி, சமய, வர்க்கம் மற்றும் பிராந்திய எல்லைகளைக் கடந்த மற்றொரு மனிதாபிமானமற்ற நடைமுறையாகும்.
2. பெண் சிசுக்கொலை அல்லது பெண்சிசு கருக்கொலை எதுவாக இருந்தாலும் நோக்கம் ஒன்றே.
3. பெண்சிசு கருக்கொலை மற்றும் கருவிலேயே பாலினம் அறிதல் ஆகியவற்றைத் தடை செய்வதற்காக மத்திய அரசு பல்வேறு சட்டங்களை நிறைவேற்றி உள்ளது.
3. குழந்தைத் திருமணம்
1. குழந்தைத் திருமணமானது நடைமுறையில் பெண்களுக்கெதிரான மற்றொரு சமூக தீமையாக காணப்பட்டது.
2. 1846 - ஆம் ஆண்டில் பெண்களுக்கான குறைந்தபட்ச திருமண வயது 10 என இருந்தது.
3. 1872 - இல் நிறைவேற்றப்பட்ட உள்நாட்டு திருமணச் சட்டம் மூலம் பெண்களின் குறைந்தபட்ச திருமண வயது 14 ஆகவும், ஆண்களுக்கு 18 ஆகவும் நிர்ணயிக்கப்பட்டது.
4. 1930 இல் மத்திய சட்டபேரவையில் இச்சட்டம் ராய்சாகிப் ஹர்பிலாஸ்சாரதா குழந்தை திருமண மசோதா கொண்டுவரப்பட்டது. ஆண்களுக்கான குறைந்தபட்ச திருமண வயது 18 எனவும் பெண்களுக்கான குறைந்தபட்ச திருமணவயது 14 ஆகவும் நிர்ணயித்தது.
5. பின்னர் இது 1955ஆம் ஆண்டு இந்து திருமணச் சட்டத்தின்படி ஆண்களுக்கான குறைந்தபட்ச திருமணவயது 21 ஆகவும் பெண்களுக்கான குறைந்தபட்ச திருமண வயது 18 எனவும் திருத்தப்பட்டது.

அக்பர் குழந்தை திருமணத்தைத் தடுத்ததுடன் திருமணத்திற்கு முன் மணமகன் மற்றும் மணமகளின் ஒப்புதலைப் பெற்றோர்கள் கட்டாயமாக பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று உத்தரவிட்டார். அவர் பெண்ணிற்கான திருமணவயது 14 எனவும் ஆண்களுக்கான திருமண வயது 16 எனவும் நிர்ணயித்தார்.

4. சதி
1. இந்திய சமூகத்தில் நிலவிய மற்றொரு சமூகதீமை சதி ஆகும்.
2. குறிப்பாக ராஜபுத்திரர்களிடையே இப்பழக்கம் காணப்பட்டது.
3. பெரும்பாலும் கணவனை இழந்தப் பெண்கள் உறவினர்களின் வற்புறுத்தலாலேயே சிதையில் அமர்ந்தனர்.
4. கி.பி. 1420 - இல் விஜயநகருக்கு வருகைப்புரிந்த இத்தாலிய பயணி நிக்கோலோ கோண்டி தனது குறிப்புகளில் 'அந்தப்பகுதியில் வாழ்ந்தவர்கள் தங்கள் விருப்பத்தின் பேரில் பல பெண்களை திருமணம் செய்து கொண்டனர் என்றும் பெண்கள் இறந்த தன் கணவருடன் எரிக்கப்பட்டனர்' என்றும் குறிப்பிடுகிறார்.
5. 19 - ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் சதி என்னும் பழக்கம் வங்காளத்தின் பல பகுதிகளிலும் மேற்கு இந்தியா மற்றும் தென் இந்தியாவிலும் நடைமுறையில் இருந்தது.
6. 1811 - ஆம் ஆண்டில், இராஜா ராம்மோகன் ராயின் சகோதரர் ஜெகன்மோகன் ராய் காலமானதால் அவருடன் அவரது மனைவியும் எரிக்கப்பட்டார்.
7. இராஜா ராம்மோகன் ராய் அதைப் பார்த்தபோது மிகவும் அதிர்ச்சியடைந்தார்.
8. இந்த கொடூரமான நடைமுறையைச் சட்டத்தின் மூலம் ஒழிப்பேன் என்று சபதம் செய்தார்.
9. அவர் சதியை ஒழிப்பதற்காக தொடர்ச்சியான போராட்டத்தைப் பத்திரிகை மூலமாகவும் மேடைகளில் பேசுவதன் மூலமாகவும் மேற்கொண்டார்.
10. ராஜா ராம்மோகன் ராய் 1818-20 - இல் பல கட்டுரைகளை வெளியிட்டார், அதில் சதி எனும் சடங்கு சாஸ்திரங்களால் கட்டளையிடப்படவில்லை என்பதைக் குறிப்பிட்டார்.
11. சதி எனும் சடங்கு இந்து மதத்தின் ஒரு அங்கம் என்று பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட கருத்தை சிதைக்க செராம்பூர் சமயப் பரப்புக் குழுக்களில் இந்த கருத்துகள் பயன்படுத்தப்பட்டது.
12. பழமையான இந்து பழக்கமான சதி ஒழிப்புக்கு எதிராக ராதாகந்த் தேப் மற்றும் பவானி சரண் பானர்ஜி ஆகியோர் தங்களது கருத்துகளை வெளியிட்டனர்.
13. வில்லியம் பெண்டிங் பிரபு குற்றவியல் நீதிமன்றங்களின் நீதிபதிகளால் சதி எனும் பழக்கம் ரத்து செய்யப்படுவது பரிந்துரைக்கப்பட்டிருப்பதை கண்டார்.
14. எனவே அவர் டிசம்பர் 4, 1829 - இல் விதிமுறை XVII என்ற சட்டத்தை நிறைவேற்றினார்.
15. இச்சட்டத்தின் மூலம் சதியில் ஈடுபடுவது அல்லது எரித்தல் அல்லது இந்து விதவைகளை உயிருடன் புதைத்தல் ஆகியவை சட்டத்திற்கு புறம்பானது மற்றும் குற்றவியல் நீதிமன்றங்களால் தண்டிக்ககூடியவை எனவும் அறிவித்தார்.
16. அதே போன்ற நடவடிக்கைகள் பம்பாய் மற்றும் சென்னையிலும் உடனடியாக சட்டமாக்கப்பட்டது.
5. தேவதாசி முறை
1. தேவதாசி (சமஸ்கிருதம்) அல்லது தேவர் அடியாள் (தமிழ்) என்ற வார்த்தையின் பொருள் "கடவுளின் சேவகர்" என்பதாகும்.
2. பெண் குழந்தையைக் கோவிலுக்கு நேர்த்தி கடனாக அர்ப்பணிக்கும் வழக்கம் இருந்தது.
3. அவர்கள் கோயிலைக் கவனித்துக்கொள்வதோடு மட்டுமல்லாமல், பரத நாட்டியம் மற்றும் பிற பாரம்பரிய இந்திய கலைகளையும் கற்றுக் கொண்டனர்.
4. பிற்காலங்களில் அவர்கள் மோசமாக நடத்தப்பட்டு அவமானப்படுத்தப்பட்டனர்.
5. மேலும் தேவதாசிகள் தங்கள் கண்ணியம், பெருமை உணர்வு, சுயமரியாதை மற்றும் கௌரவம் ஆகியவற்றை இழந்தனர்.
6. இந்தியாவின் முதல் பெண் மருத்துவரான டாக்டர் முத்துலட்சுமி அம்மையார், கொடுமையான தேவதாசி முறையை தமிழ்நாட்டிலிருந்து ஒழிப்பதற்காக தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்டார்.
7. தேவதாசி முறைக்கு எதிரான அவரது போராட்டத்தைப் பாராட்டும் வகையில் 1929 - இல் அவர் சென்னை சட்டமன்றத்திற்கு பரிந்துரைக்கப்பட்டார்.
8. பெரியார் "தேவதாசி ஒழிப்பு மசோதாவை" நிறைவேற்றுவதில் முக்கிய கருவியாக செயல்பட்டார்.
9. 1930 - இல் டாக்டர் முத்துலட்சுமி அம்மையார் இம்மசோதாவைச் சென்னை சட்டமன்றத்தில் முன்மொழிந்தார்.
10. தேவதாசிகளின் விடுதலைக்காக போராடிய மற்றொரு பெண்மணி மூவலூர் ராமாமிர்தம் ஆவார்.
11. ராஜாஜி, பெரியார் மற்றும் திரு.வி.க. ஆகியோரின் தொடர்ச்சியான தார்மீக ஆதரவுடன் இந்த கொடுமையான முறைக்கு எதிராக அவர் முழக்கம் எழுப்பினார்.
12. இதன் விளைவாக அரசாங்கம் "தேவதாசி ஒழிப்புச் சட்டத்தை" நிறைவேற்றியது.

சமூக சீர்திருத்தவாதிகளின் பங்கு

1. இராஜா ராம்மோகன் ராய்
1. இந்தியாவில் காணப்பட்ட சமூக அடக்குமுறைகளை சீர்திருத்த முயன்ற பிரிட்டிஷாரின் முயற்சியை ஆதரித்த சில அறிவார்ந்த இந்தியர்கள் இருந்தனர்.
2. அவர்களில் மிக முக்கியமானவர் இராஜா ராம்மோகன் ராய் ஆவார்.
3. இந்திய சமூக சீர்திருத்த இயக்கத்தின் முன்னோடியான இராஜா ராம்மோகன் ராய், தனது உடன் பிறந்த சகோதரரின் வாழ்க்கையில் இந்த நடைமுறையைக் கண்டபின்னர் சாதிகளுக்கு அப்பால் சதி எதிர்ப்பு போராளியானார்.
4. மனிததன்மையற்ற இத்தீய பழக்கத்திற்கு எதிரான இயக்கத்தைத் தொடங்கினார்.
5. இரக்கமற்ற கொடிய இப்பழக்கத்தினால் பாதிக்கப்பட்ட இராஜா ராம்மோகன் ராய் தலைமையிலான இயக்கத்தின் செல்வாக்கினால், பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் இந்தச் செயலை "குற்றம் சார்ந்த கொலை" என்று அறிவித்தது.
6. 1829 - இல் சதி எனும் உடன்கட்டை ஏறுதல் தண்டனைக்குரிய குற்றம் வில்லியம் பெண்டிங் பிரபு அறிவித்தார்.
7. இந்த தடைச்செயலுக்கு உதவியதற்காக ராஜா ராம்மோகன் ராய் மிகவும் நினைவு கூறப்படுகிறார்.
8. மேலும் குழந்தைத் திருமணம் மற்றும் பெண்சிசுக்கொலை ஆகியவற்றையும் அவர் எதிர்த்தார்.
9. விதவை மறுமணம், பெண்கல்வி மற்றும் பெண்களின் சொத்துரிமை ஆகியவற்றை ஆதரித்தார்.
10. இவ்வாறாக சதி என்னும் தீய பழக்கம் சமூகத்திலிருந்து ஒழிக்கப்பட்டது.
2. ஈஸ்வர சந்திர வித்யாசாகர்
1. ஈஸ்வர சந்திர வித்யாசாகர் பெண் கல்வி, விதவை மறுமணம் ஆகியவற்றை ஆதரிக்கவும் பலதார மணத்தை ஒழிப்பதற்காகவும் வங்காளத்தில் ஒரு இயக்கத்தை மேற்கொண்டார்.
2. 1856 - இல் இந்து விதவை மறுமணச் சட்டத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக இந்திய சட்டமன்றத்திற்கு அவர் பல மனுக்களைச் சமர்ப்பித்தார்.
3. மற்றவர்களுக்கு முன்மாதிரியாக அவரது மகன் நாராயணச்சந்திரா, ஒரு விதவையைத் திருமணம் செய்து கொண்டார்.
4. வித்யாசாகர் பெண் கல்வியை மேம்படுத்துவதற்காக வங்காளத்தில் நாடியா, மிட்னாபூர், ஹுக்ளி மற்றும் பர்த்வான் ஆகிய மாவட்டங்களில் பல பெண்கள் பள்ளியை நிறுவினார்.
3. கந்துகூரி வீரேசலிங்கம்
1. கந்துகூரி வீரேசலிங்கம் பந்துலு தென்னிந்தியாவில் மகளிர் விடுதலைக்காக போராடிய ஆரம்பகால போராளி ஆவார்.
2. அவர் விவேகவர்தினி என்ற பத்திரிகையை வெளியிட்டார்.
3. மேலும் அவர் 1874 - இல் தனது முதல் பெண்கள் பள்ளியைத் திறந்தார்.
4. விதவை மறுமணம் மற்றும் பெண் கல்வி ஆகியவற்றைச் சமூக சீர்திருத்தத்திற்கான தனது முக்கிய குறிக்கோளாகக் கொண்டார்.
4. M.G. ரானடே மற்றும் B.M. மலபாரி
1. M.G. ரானடே மற்றும் B.M. மலபாரி ஆகியோர் பம்பாயில் பெண்கள் முன்னேற்றத்திற்கான இயக்கத்தை நடத்தினர்.
2. 1869 - ஆம் ஆண்டில், ரானடே விதவை மறுமண சங்கத்தில் சேர்ந்து, விதவை மறுமணம் மற்றும் பெண் கல்வியை ஊக்குவித்ததுடன் குழந்தை திருமணத்தை எதிர்த்தார்.
3. 1887 - இல் இந்திய தேசிய சமூக மாநாட்டை தொடங்கினார்.
4. அது சமூக சீர்திருத்தத்திற்கான ஒப்புயர்வற்ற நிறுவனமாக உருவானது.
5. ஒரு பத்திரிகையாளரான B.M.மலபாரி 1884இல் குழந்தை திருமணத்தை ஒழிப்பதற்கான ஒரு இயக்கத்தைத் தொடங்கினார்.
6. துண்டுப்பிரசுரங்களை வெளியிட்டு நடவடிக்கை எடுக்குமாறு அரசாங்கத்திடம் வேண்டுகோள் விடுத்தார்.
5. கோபால கிருஷ்ண கோகலே
1. கோபால கிருஷ்ண கோகலே 1905 - ஆம் ஆண்டில் இந்திய ஊழியர் சங்கத்தை தொடங்கினார்.
2. அது தொடக்கக் கல்வி, பெண் கல்வி மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட வகுப்பினரின் மேம்பாடு ஆகியவற்றில் சீர்திருத்தங்களைக் கொண்டுவந்தது.
3. பெண் கல்வியின் பரவலானது, பல பெரிய சமூக சீர்திருத்தங்களுக்கு வழிவகுத்ததோடு, சுதந்திர போராட்டத்தில் பெண்கள் பங்கேற்கவும் வழிவகுத்தது.
6. பெரியார்
1. பெரியார் தமிழ்நாட்டின் மிகச் சிறந்த சமூக சீர்திருத்தவாதிகளில் ஒருவராவார்.
2. இவர் பெண்கல்வி, விதவை மறுமணம் மற்றும் கலப்பு திருமணம் ஆகியவற்றை ஆதரித்தார்.
3. மேலும் குழந்தை திருமணத்தை எதிர்த்தார்.
7. பெண் சீர்திருத்தவாதிகள்
1. பெரும்பாலான சீர்திருத்த இயக்கங்களான பிரம்ம சமாஜம் (1828), பிரார்த்தனை சமாஜம் (1867) மற்றும் ஆரிய சமாஜம் (1875) போன்றவை ஆண் சீர்திருத்தவாதிகளால் வழிநடத்தப்பட்டன.
2. அவர்கள் பெண்கள் சுதந்திரம் மற்றும் வளர்ச்சியில் ஒரு எல்லையை நிர்ணயித்தனர்.
3. பண்டித ரமாபாய், ருக்மாபாய் மற்றும் தாராபாய் ஷிண்டே போன்ற பெண் சீர்திருத்தவாதிகள் மேலும் அதை விரிவுபடுத்த முயற்சித்தனர்.
4. 1889 - இல் இந்து விதவைகளுக்காக சாரதா சதன் (கற்றல் இல்லம்) எனும் அமைப்பினை பண்டித ரமாபாய் பம்பாயில் தொடங்கினார்.
5. பின்னர் அது பூனாவுக்கு மாற்றப்பட்டது.
6. அவரது முயற்சிகளிலேயே மகத்தானது இந்தியாவில் விதவைகளுக்கு முதன்முதலில் கல்வி புகட்ட மேற்கொண்டதாகும்.
7. மேலும் சென்னையில் பிரம்மஞான சபை (தியோசாபிகல் சங்கம்) நிறுவப்பட்டது.
8. டாக்டர் அன்னிபெசன்ட் அம்மையார் ஐரோப்பாவிலிருந்து வருகை தந்து அவற்றில் இணைந்தார்.
9. இச்சங்கமும் பொது சமூக சீர்திருத்த திட்டத்தை உருவாக்கியது.
10. பெரியாரின் கருத்துக்களால் மிகவும் கவரப்பட்ட மற்றொரு சீர்திருத்தவாதி டாக்டர் S. தர்மாம்பாள் ஆவார்.
11. அவர் விதவை மறுமணத்தைச் செயல்படுத்துவதிலும் பெண்கல்வியிலும் மிகுந்த ஆர்வம் காட்டினார்.
12. சீர்திருத்தவாதியான டாக்டர் முத்துலட்சுமி அம்மையாருடன் இணைந்து தேவதாசி முறைக்கு எதிராக மூவலூர் ராமாமிர்தம் அம்மையார் குரல் எழுப்பினார்.
13. அம்மையார் அவர்களது நினைவாக தமிழக அரசு 'மூவலூர் ராமாமிர்தம் அம்மையார் நினைவு திருமண உதவி' திட்டத்தைத் தொடங்கியது.
14. இந்த சமூக நலத்திட்டம் மூலம் ஏழைப்பெண்களுக்கு நிதிஉதவி வழங்கப்படுகிறது.
15. இவ்வாறாக தங்களின் உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்காக பெண் சீர்திருத்தவாதிகளும் பெரும் பங்காற்றியுள்ளனர்.
16. தங்களின் நலன்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்வதற்காக தங்களுக்கானதொரு சங்கம் நிறுவப்படுவதன் அவசியத்தைப் புகழ்பெற்ற பெண்கள் உணர்ந்தனர்.
17. அதன் விளைவாக, இந்தியாவில் இந்திய பெண்கள் சங்கம், தேசிய பெண்கள் ஆணையம் மற்றும் அகில இந்திய பெண்கள் மாநாடு போன்ற மூன்று மிகப்பெரிய பெண்கள் அமைப்புகள் நிறுவப்பட்டது.

விடுதலை இயக்கத்தில் பெண்கள்

சீர்திருத்த இயக்கத்தின் தாக்கம்

சுதந்திர இந்தியாவில் பெண்கள்